مقایسه تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی و بی‏ هوازی بر تغییرات ایمونوگلوبولین iga)a)و پروتئین تام بزاقی نوجوانان ورزشکار تفریحی

تمرین بدنی بسیاری از جنبه‏های عملکرد ایمنی را دستخوش تغییر می‏سازد. اما این تغییر می‏تواند مثبت، منفی و یا خنثی باشد. بیشتر پژوهشگران عقیده دارند تمرین‏های بدنی سبک و منظم، موجب تقویت دستگاه ایمنی و تمرین‏های شدید و طولانی مدت موجب سرکوب سیستم ایمنی شود. با این حال چنین به نظر می رسد، نظریه وجود یک سیستم ایمنی اختصاصی وابسته به مخاط نسبتاً جدید است. ایمنی مخاطی عامل اصلی مقاومت میزبان در برابر ساکن شدن میکروارگانیزم‏های بیماری‏زا در سطوح خارجی استو این عمل را از طریق آنتی‏بادی هایی از کلاس ایمونوگلوبولین a اعمال می‏کند. کاهش سطوح iga ترشحی(s-iga) خطر ابتلا به عفونت‏های مجاری تنفسی فوقانی را افزایش می‏دهد، حال آن که افزایش سطوح s-iga از خطر ابتلا به urti می کاهد. این تحقیق با هدف مقایسه تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی و بی‏هوازی بر تغییرات ایمونوگلوبولین a و پروتئین تام بزاقی نوجوانان ورزشکار تفریحی انجام شد. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی- نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه تجربی و یک گروه کنترل بود. بدین منظور 30 پسر نوجوان 14 ساله ورزشکار تفریحی، سالم و داوطلب به طور تصادفی به سه گروه فعالیت هوازی(10 نفر)، فعالیت بی‏هوازی(10 نفر) و گروه کنترل(10 نفر) تقسیم شدند. برای سنجش فعالیت بی‏هوازی از آزمون رست و برای سنجش فعالیت هوازی از آزمون شاتل ران استفاده شد؛ گروه کنترل نیز طی تحقیق فعالیت ورزشی انجام ندادند. نمونه‏ های بزاقی قبل و بلافاصله پس از اجرای آزمون‏ها جمع‏آوری شد. غلظت iga به روش توربیدیمتری و پروتئین تام به روش فتومتریک در آزمایشگاه اندازه‏ گیری شد. با استفاده از تحلیل واریانس(اندازه‏های تکراری) تغییرات درون گروهی، تعاملی و بین گروهی ‏مشخص شد. تغییرات درون‏گروهی، تعاملی و بین ‏گروهی غلظت iga بزاقی گروه‏های مورد مطالعه تفاوت معناداری را نشان نداد. تغییرات درون‏گروهی و تعاملی پروتئین تام بزاقی دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد(0/05>p)؛ ولی تغییرات بین گروه‏ها معنادار نبود. در خصوص نسبت iga به پروتئین تام بزاقی با این که تغییرات درون گروهی و تعاملی دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد(0/05>p)؛ ولی تغییرات بین گروه‏ها معنادار نبود. نتایج نشان داد؛ فعالیت‏های هوازی و بی‏هوازی تأثیر معناداری بر ایمنی مخاطی نداشته و اثر تخریب کننده‏ای به جای نمی‏گذارد ولی با این وجود به مربیان و معلمین تربیت بدنی توصیه می‏شود این ورزش‏ها را با شدت کمتری برای نوجوانان تجویز کنند.